Dom w Paszkówce, w Małopolsce zlokalizowany jest na pięknej działce, na północnym stoku o ostrym zboczu. Esencją zadania projektowego było znalezienie sposobu połączenia walorów funkcjonalnych budynku z możliwie harmonijnym wpisaniem architektury obiektu w niezwykły krajobraz naturalny. Stąd pomysł aby bryłę budynku zakomponować w oparciu o płynnie uformowaną żelbetową ścianę prowadzoną zgodnie z kierunkiem poziomic terenu. Wspomniana ściana ma kształt płynnie uformowanej wstęgi integrującej w swoim przebiegu wszystkie istotne elementy kubaturowe i funkcjonalne budynku. Swój początek ma już przy wejściu na działkę – stanowi zadaszenie strefy wejściowej, przechodząc dalej we fragment ogrodzenia oraz mur oporowy zabezpieczający przed osypywaniem się gruntu zbocza. Następnie jej kontynuacja stanowi właściwą ścianę zewnętrzną budynku, mającą swój punkt kulminacyjny w
środkowej części obiektu. W tym miejscu spektakularnie wznosi się ponad stok, podtrzymując zawieszoną nad terenem bryłę. W jej przestrzeni ulokowano część dzienną domu. Dzięki zastosowaniu pełnoszklanej ściany roztacza się z niej niczym nieskrępowany, imponujący widok na otaczający krajobraz. Pomiędzy przestrzenią części dziennej a kondygnacją zatopioną w zboczu wykształcone zostało atrium umożliwiające doświetlenie południowym światłem części dziennej oraz zewnętrznego tarasu. Taras uformowany został jako żelbetowa płyta wspornikowa, płynnie łącząca się z murem oporowym i głównym elementem kompozycyjnym – wijącą się ścianą z betonu licowego. Taras pozbawiony widocznych podpór zdaje się lewitować ponad terenem. Specyficzne rozplanowanie budynku umożliwiło zespolenie obiektu z istniejącym krajobrazem naturalnym. Dualizm kompozycji przestrzennej willi odzwierciedlają strefy funkcjonalne. Część dzienna pomyślana została jako płynąca przestrzeń łącząca rozległą kuchnie i jadalnię z salonem zawieszonym ponad zboczem. Część nocna umieszczona została w dalszej części obiektu, po wschodniej stronie. Ma postać prywatnej strefy przeznaczonej dla mieszkańców. Główna sypialnia powiązana została z garderobą i oddzielną łazienką, dzięki czemu stanowi całkowicie niezależną przestrzeń funkcjonalną. W głębi zbocza umieszczona została strefa techniczna mieszcząca łazienki, pralnię , pomieszczenie magazynowe, kotłownie i trzystanowiskowy garaż. Ważnym elementem kształtującym wnętrze budynku jest świetlik ulokowany na całej długości wewnętrznego korytarza w wydatny sposób poprawiający estetykę i percepcję tej zazwyczaj mało atrakcyjnej części budynków. Do wykończenia elewacji użyto jasnego betonu licowego, okładziny klinkierowej, paneli z blachy nierdzewnej oraz szkła. Materiały te użyto także we wnętrzu dzięki czemu udało się uzyskać jednorodny stylistycznie i strukturalnie obiekt, który dodaje nową wartość do zastanego środowiska naturalnego i kulturowego.
