Tematem opracowania jest projekt nadbudowy poddaszy nieużytkowych znajdujących się nad częścią frontową i oficyny oraz ich adaptacja na cele mieszkalne. Aby wykształcić optymalną przestrzeń we wnętrzu frontowej kamienicy zaprojektowane zostały dwie lukarny od strony ulicy Długiej oraz przewidziano podniesienie ściany kolankowej od strony dziedzińca wewnętrznego. Nadbudowa oficyny zakłada również podniesienie ściany kolankowej i wypłaszczenie połaci dachowej. Nowoprojektowane elementy będące w zasięgu widoczności pieszego użytkownika przestrzeni publicznej, starano się wprowadzić w sposób harmonijny, uwzględniający kontekst nadbudowywanej kamienicy jak i w szerszej (urbanistycznej) skali. Od strony ulicy zaprojektowane zostały dwie lukarny, rozmieszczone symetrycznie względem istniejącej elewacji. Aby nawiązać do charakterystycznego zdobienia historycznej fasady, zdecydowano się przedłużyć dwie skrajne lizeny powyżej gzymsu wieńczącego. W oparciu o ich kompozycję zaprojektowane zostały ww lukarny. W licu lizen, przewidziano płytkie żłobienia, które w subtelny sposób nawiązują do zdobienia podobnych elementów na niższych kondygnacjach. Doświetlenie ostatniej kondygnacji przewidziano w dwojakiej formie. Podstawę stanowi stolarka drewniana o charakterystyce podziałów, kolorystyki i proporcji nawiązująca do artykulacji otworów na kondygnacjach niższych. Aby zapewnić wymagane doświetlenie pomieszczeń ostatniej kondygnacji, zaplanowano również dodatkowe szklenie w postaci pełnoszklanych narożników. Ich główny element znajduje się w licu elewacji zewnętrznej. Druga część umieszczona jest prostopadle, tworząc pełnoszklany narożnik ze sklejonych ze sobą dwóch tafli szklanych. Element ten sąsiaduje z tradycyjną stolarką drewnianą, która umieszczona jest w głębi otworu, zgodnie z kondygnacjami niższymi (głębokie szpalety). Całość lukarn obramowana jest konstrukcją wykończoną z blachy tytanowo cynkowej, łączonej na rąbek stojący oraz klejonej w płaskich partiach frontowych. Boczne ściany lukarn uformowane zostały „do szpica”, dzięki czemu uzyskano efekt lekkości. Przekrycie lukarn pomyślane zostało jako zwieńczenie w formie poziomego pasa z blachy płaskiej, delikatnie wycofanego względem tynkowanych lizen.Zastosowane zabiegi kompozycyjne, głębia planów oraz bogata gra światłocienia wpływają na harmonijny odbiór całości. Potraktowana w ten sposób tektonika lukarn nie powoduje dysonansu z historycznym wystrojem fasady. Czerpiąc i nawiązując do kompozycji oraz charakteru części istniejącej, dyskretnie wprowadza współczesne rozwiązania. Nie zakłócają one całości w odniesieniu do przedmiotowej kamienicy jak i w szerszej skali – w perspektywie ulicy, która charakteryzuje się silnym zróżnicowaniem zarówno stylistycznym jak i wysokościowym. Projektowane prace od strony dziedzińca wewnętrznego, zarówno w kamienicy frontowej jak i oficynie zakładają podniesienie ścian kolankowych oraz wypłaszczenie kąta połaci dachowej. Doświetlenie zapewnione będzie poprzez okna umieszczone w płaszczyźnie wspomnianych ścian oraz okna połaciowe. Wprowadzone okna założono w osiach okien niższych kondygnacji. Część z nich posiada dodatkowe naświetla boczne. Nadbudowa ścian wprowadzona będzie od poziomu istniejącego gzymsu . Zarówno stolarka jak i nadbudowana część ścian, wykończone będą w ciemniejszej tonacji względem kondygnacji niższych, co pozwoli na optyczne zróżnicowanie obu części. W centralnej części oficyny zaprojektowano balkon/loggie. Obudowa wspomnianego elementu utrzymana została w stylistyce i charakterze zbliżonym do lukarn kamienicy frontowej.
